درخت گردو

مهمترین مناطق کشت گردو در ایران

مهترین مناطق کشت درخت گردو در ایران عبارتند از :

• شهرستان تویسرکان در همدان
• درگز و مغان در شمال
• اقلید در استان فارس
• شهرستان بافت استان کرمان
• شهمیرزاد در استان سمنان
• شهرستان های خوانسار ، تفرش ، وانشان
• دهستان خورند در شهرستان راور
• روستای آهوئیه و خوشکار در استان کرمان
• روستای آشان در شهرستان مراغه

ارقام مختلف درخت گردو

از ارقام مختلف گردو می توان نمونه های زیر را نام برد :

• گردوی لارا
• تویسرکان
• هارتلی : دانه های درشت ، مغز سفید ، پوست چوبی نازک و روشن و منفذ میوه سفت ، طعم خوب و با باردهی جانبی ، مقاوم به کرم سیب و بلایت گردو می باشد.
• گردوی دوولی هیبرید
• گردوی چندلر و فرتور : هر دو دیر گل بوده و باردهی جانبی بالایی دارند.
• گردوی فرانکت : دیرگل ، دیر بارده ، میوه با پوست سخت کشیده ، ناصاف ، کوچک و بدون منفذ ، درختانی بزرگ با رشد عمودی دارند.
• پاین : زود بارده بوده و باردهی بالایی دارد. میوه سفت و اندازه ی آن متوسط است. باردهی جانبی و هموگامی بالایی دارد و نسبت به کرم سیب و بلایت حساس است.
• آشلی : کیفیت مغز مرغوب بوده و عملکرد بالایی دارد.
• سر : پر محصول، با باردهی جانبی متوسط، کیفیت بالای مغز و جثه ی درخت بزرگ می باشد.
• چیکو : زودرس بوده و عملکرد بالایی دارد.
• گردوی خوشه ای فرانسوی
• پاریزین
• گردوی پدرو
• گردوی فارسی
• گردوی یوگسلاو
• گردوی کانادایی
• گردوی اسرائیلی

خرید مغز گردو در بسته بندی تکی

شرایط آب و هوایی مناسب کاشت درخت گردو

درخت گردو در مناطق سرد و معتدل بهتر رشد کرده و تا دمای ۱۱- درجه سانتی گراد را به راحتی تحمل می کند. پس از شروع رشد جوانه در فصل بهار سرمای ۲ – تا ۳ – می تواند موجب خسارت به درخت شود. خسارت سرما در دوران رشد شامل خشک شدن جوانه ، زرد شدن و ریزش برگها ، خشک شدن شاخه و به تاخیر افتادن برداشت محصول و در نهایت کاهش محصول می شود.

در طول فصل تابستان رطوبت کم و گرمای بالای ۴۰ درجه باعث آفتاب سوختگی پوست گردو و چروکیدگی مغز آن می شود. دوران بلوغ درخت گردو رابطه مستقیمی با نوع و نژاد گردو ، حاصلخیزی خاک و آب و هوا دارد. این دوره بین ۴ تا ۱۸ سال به طول می‌انجامد و سپس دوران باردهی آغاز می‌گردد که در دهه پنجم و ششم عمر درخت به اوج خود می‌رسد.

فاصله کاشت درخت گردو حداقل باید ۸ متر باشد در صورتی که درختان با فاصله نزدیک از یکدیگر کاشته شوند با به بلوغ رسیدن درختان شاخه ها درهم رفته و مزاحم همدیگر می شوند که این موضوع باعث ریزش برگ درختان گردو و کاهش محصول می شود. درخت گردو دارای تاج گسترده است و باید به خوبی هرس شود تا نور خورشید به شاخه های داخلی درخت نیز برسد در صورت نرسیدن نور کافی به قسمت های داخلی درخت میوه های این قسمت کوچک و ریز باقی می مانند.

خاک مناسب کاشت درخت گردو

درختان گردو در خاکهای عمیق با بافت لومی ، حاصلخیز و با زهکشی خوب به نحو مطلوب رشد می کنند. باید از کشت درختان گردو، در خاکهای کم عمق و شنی سبک و یا رسی سنگین اجتناب شود. در چنین خاکهایی به علت حجم محدود خاک نه تنها مقدار مواد غذایی در اختیار درخت در حداقل است، بلکه به سبب ظرفیت محدود نگهداری آب، در مواقع گرم تابستان استرس ناشی از کم آبی می تواند منجر به توقف رشد و حتی مرگ درختان بشود.

کاشت درخت گردو

چگونگی کاشت درخت گردو از طریق بذر

برای اینکه بذر گردو بهتر بتواند جوانه بزند احتیاج به سرمادهی دارد. برای این منظور بذر گردو را به مدت ۲۴ ساعت در داخل ظرف پر آب ریخته بعد از آن گردوها را بیرون آورده درون کیسه پلاستیکی مقداری پرلیت مرطوب ریخته و گردوها را در داخل کیسه می ریزیم و سپس کیسه ها را داخل یخچال می گذاریم. بذر گردو باید به مدت ۳ تا ۴ ماه در درون یخچال نگهداری شود باید دقت کنید که در این مدت بذرها یخ نزنند و مرطوب باقی بمانند.

گلدانی را با قسمت مساوی شن یا ماسه ، خاک باغچه و کمپوست پر کرده گردوها را از درون یخچال بیرون آورده و در عمق ۲ تا ۲/۵ سانتی متری خاک قرار داده و روی آنها خاک می ریزیم. خاک گلدان را مرطوب کرده و در مکان سایه دار قرار می دهیم. دمای مناسب برای جوانه زدن بذر گردو ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد است.

جوانه زنی معمولا یک تا دو ماه طول می کشد. در این مدت مواظب باشید خاک گلدان همواره مرطوب بماند. پس از اینکه بذرها جوانه زد و کاملا رشد کرد می توان آنها را به بیرون از منزل به مکانی با نور ملایم انتقال داد. در فصل پاییز می توانید نهال های گردو را در مکان دائمی خود بکارید. بهترین خاک برای کاشت درخت گردو خاک اسیدی با زهکشی خوب است. بهترین زمان کاشت بذر گردو اواسط اسفند ماه می باشد.

خرید مغز گردو بصورت کارتنی

کاشت نهال

برای آماده سازی چاله های کشت در پائیز ابتدا چاله هایی به ابعاد ۱/۲ × ۱/۲ متر آماده کرده سپس براساس نتایج تجزیه خاک کود دامی و شیمیایی کافی با خاک مخلوط نموده و بلافاصله چاله ها را پر کرده و تا اوایل بهار به حال خود رها کرده تا نشست کند. در اسفند ماه چاله کوچکی به اندازه ریشه های نهال ایجاد کرده و نهالها در آن کشت شوند.

در زمان کاشت ریشه های صدمه دیده باید هرس شوند و سپس ریشه ها با محلول های قارچکش جهت جلوگیری از پوسیدگی طوقه تیمار گردد به خصوص زمانی که نهالها بر روی پایه های گردوی ایرانی پیوند شده باشند این کار ضروری می باشد.

در داخل چالهای که نهال در آن کاشته میشود نباید هیچگونه کود ( کود دامی و شیمیایی ) ریخته شود. برای کاشت درخت گردو فاصله کاشت ۶ تا ۸ متری توصیه می شود که می تواند بسته به شرایط مختلف آب وهوایی و خاک با فاصله های ۷×۷ ، ۶×۷ ، ۶×۶ ، ۶×۸ در نظر گرفت.

مراقبت از نهال گردو

در سال اول نهال های خود را هر ۱۰ روز یک بار به میزان ۱۵ تا ۲۰ لیتر آب دهید. در سال دوم با رشد نهال ها می توانید فواصل آبیاری را افزایش داده و هر ۳ هفته یک بار آنها را آبیاری کنید.

با شروع فصل بهار می توانید نهال ها را با ۳ تا ۵ کیلوگرم کود آمونیوم سولفات تقویت کنید. برای این کار کودها را به فاصله نیم متر از تنه درخت به خاک اضافه کرده و سپس برای جذب بهتر کود زمین را آبیاری کنید.

از بین بردن علف های هرز نیز یکی دیگر از کارهای است که برای نگهداری از نهال ها تازه کاشته خود باید انجام دهید. در سال های بعد با رشد درخت و بزرگ شدن آن باید شاخه های اضافی ، درهم فرورفته و شلوغ و شاخه های آفت زده ، بیمار و خشک شده را هرس کرد.

آبیاری

نیاز خالص آبیاری درختان گردو برای مناطق مختلف متفاوت بوده و اغلب بین ۸۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ متر مکعب در سال متغیر می باشد که توصیه میشود برای افزایش عملکرد و جلوگیری از افت کیفیت محصول تولیدی از روش های آبیاری تحت فشار ترجیحا قطره ای سطحی یا زیر سطحی و یا بابلر با فواره های کوتاه با دور آبیاری کم استفاده شود.

میزان نیاز آبی سالانه با توجه به سن درخت متفاوت می باشد به طوری که در سال اول نیاز آبی کم بوده و به تدریج با افزایش سن درخت زیاد می شود. با افزایش سن درختان باید در هر نوبت آبیاری حجم بیشتری از خاک مرطوب گردد.

در صورت عدم وجود بارندگی موثر و نزولات جوی زمان اولین و آخرین آبیاری از نظر ثبات عملکرد بسیار اهمیت دارد. اولین آبیاری در صورت وجود بارشهای کافی زمستانه و بهاره در اول خرداد ماه صورت میگیرد. آخرین زمان آبیاری هم باید در اواسط مهر ماه صورت گیرد.

گردو از درختانی است که به میزان آب، فواصل آبیاری و شیوه ی آبیاری حساسیت نشان می دهد. آبیاری مکرر و طولانی سبب مرطوب ماندن خاک و پر شدن فواصل خاکدانه ها از آب و در نهایت، سبب خفه شدن ریشه ی گردو و پوسیدن آن می گردد.

زمانی که میوه های گردو شکل گرفتند و به حداکثر رشد خود رسیدند باید آبیاری را متوقف کرد و از دادن آب اضافی به درخت گردو خودداری نمود؛ زیرا با آبیاری زیاد به هنگام رسیدن میوه که پوست استخوانی بسته شده است، چون دیگر نمی تواند زیاد تغییر حجم و شکل دهد حجم مغز گردو درشت تر شده و پوست سبز را می ترکاند.

آبیاری زیاد در اواخر تابستان باعث سرمازدگی زمستانی و خشک شدن سرشاخه ها و کاهش تعداد گلها در بهار و لذا کاهش محصول می شود. کمبود آب در خرداد ماه در اندازه میوه و رشد گیاه و در تیر ماه در تشکیل جوانه های میوه دهنده (سال بعد) و مغز گردو اثرات تخریبی را موجب می شود.

در صورتی که کمبود آب در مرداد و شهریور بر کیفیت کامل مغز گردو و خشبی شدن شاخه ها اثر نامطلوب می گذارد. آبیاری درختان گردو از نیمه دوم اردیبهشت آغاز شده و به فواصل ۱۶ – ۱۲ روز نسبت به نوع خاک و سن درختان تکرار می شود.

پیوند زدن گردو

بعد از کاشت نهال درخت گردو می توان آنها را پیوند زد. پیوند وصله ای ، شکمی یا T شکل و پیوند اسکنه از جمله مهمترین نوع پیوند درختان گردو است.

پیوند اسکنه گردو

پیوند اسکنه معمولا در فصل بهار انجام می گیرد. در این نوع پیوند پس از انتخاب پایه آن را سرزنی می کنیم. در پیوند اسکنه ، پیوندک شاخه ای با چندین جوانه و به طول ۸ تا ۱۰ سانتی متر است. پس از انتخاب پیوندک انتهای آن را به شکل گوه برش می دهیم و آنها را در بین پوست و تنه پایه قرار داده و با چسب باغبانی محکم می کنیم.

پیوند وصله ای گردو

بهترین زمان برای پیوند زدن وصله ای درختان گردو نیمه دوم تیرماه تا اوایل مرداد است. در این روش پیوند ابتدا برشی به طول ۲ تا ۳ سانتی متر و به شکل مستطیل دور تا دور پیوندک می زنیم. برش زده شده باید طوری باشد که حتما یک جوانه داشته باشد و قسمتی از پوست و تنه درخت را نیز شامل شود.

پس از جدا کردن پیوندک آن را بر روی تنه درخت قرار داده و به اندازه پیوندک از پوسته درخت جدا می کنیم. برش زده شده بر روی پایه باید حداقل ۲۰ سانتی متر از سطح زمین ارتفاع داشته باشد. سپس پیوندک را در محل برش زده شده قرار داده و با نوار پلاستیکی و یا چسب محکم می بندیم. بعد از ۳ تا ۶ هفته نوار پلاستیکی را جدا کنید.

پیوند T یا شکمی گردو

یکی دیگر از روشهای پیوند زدن درختان گردو پیوند T یا شکمی است. در این روش ابتدا برشی به طول ۳ تا ۴ سانتی متر عمود بر سطح زمین بر روی تنه درخت گردو زده شده سپس برشی دیگر را این بار موازی با سطح زمین و عمود بر برش اول می زنیم به طوری که در اثر برش حرف T انگلیسی بدست آید.

پیوندک باید طوری برش داده شود که دارای یک جوانه و مقداری پوست و تنه درخت باشد. پیوندک را در داخل برش T شکل قرار داده و محل پیوند را با پلاستیک یا ریسمان و چسب محکم می بندیم. اگر شیرابه درخت زیاد باشد می توانید پیوند شکمی را به صورت T برعکس انجام دهید.

هرس درخت گردو

هرس جامی کلاسیک

هدف از این نوع هرس عبارت است از :

• تربیت درخت با استخوان بندی محکم
• ایجاد تعادل بین اندامهای درخت برای دریافت نور کافی
• کمک به رشد گیاهی و سرعت بخشیدن به تکمیل تاج درخت، بی آنکه به بارآوری آن آسیب برسد.

درخت گردو به شکل جامی کلاسیک دارای یک تنه اصلی به طول ۱/۵ – ۱ متر از سطح خاک با سه بازوی اولیه است که هر یک از آنها با نیم متر فاصله از هم روی تنه درخت قرار گرفته اند.

سه شاخه اصلی در سه جهت با زاویه های ۱۲۰ درجه به سوی خارج هدایت می شوند و روی هر یک از آنها ۴ تا ۵ بازو یا شاخه فرعی به فاصله یک متر از هم قرار گرفته اند و استخوان بندی درخت را تکمیل می کنند.

هرس سال اول

ارتفاع نهال گردو اثر زیادی بر رشد نهال و سرعت باردهی آن دارد به طوری که اگر ارتفاع گردو بیش از ۱/۲۰ سانتی متر باردهی آن به تاخیر می افتد. بنابراین بعد از کاشت درخت گردو تنه آن در ارتفاع ۱/۲۰ سانتی متر از سطح خاک باید قطع شود.

به منظور جلوگیری از نفوذ آب و خشکیدگی نوک ساقه بریده شده مقطع برش باید با چسب باغبانی پوشانده شود. برای رویش سه بازوی قوی با زاویه های باز نسبت به ساقه اصلی چشمک های اصلی جوانه های گردن به نفع چشمکهای فرعی حذف می شوند.

هرس سال دوم

هرس سال دوم شامل هرس زمستانه و هرس سبز است.

هرس زمستانه

در این هرس سه بازوی اصلی که در سال اول انتخاب می شوند ، در هنگام خواب زمستانه سال دوم برحسب طول و ضخامت ، معمولا از ۱/۳ تا ۱/۵ بالای جوانه بیرونی هرس می شوند تا شکل جامی درخت به سوی خارج کشیده شود.

هرس سبز

هرس سبز یعنی چیدن نوک شاخه های درخت با قیچی باغبانی در تابستان به منظور جلوگیری از رشد اضافی شاخه ها و بازوها. در مورد نهالهای جوان و بسیار قوی، می توان با هرس سبز نرکها، شاخه های مفید و قابل نگهداری را کنترل و در عین حال از جارویی شدن نوک شاخه های هرس شده جلوگیری کرد.

در این مورد حتما باید هرس سبز دوم انجام شود. به این معنی که نرکهای اضافی حذف و با انتخاب یک نرک جانشین، شاخه یا بازوی جدیدی روی پایه محکم تنه درخت ایجاد می شود.

بدون هرس دوم ، یعنی حذف نرکهای اضافی و جارویی، دسته انبوهی از شاخه های تازه و بسیار زیان آور رشد می کند که شکل اصلی درخت را برهم می زند. بنابراین اگر قرار نیست هرس سبز دوم انجام شود بهتر است هرس سبز اول نیز انجام نگیرد.

هرس سال سوم

هرس سال سوم شامل هرس زمستانه است. در این هرس به منظور حفظ تعادل درخت، طول شاخه های فرعی معمولا از یک سوم تا یک پنجم رشد سال جاری حذف می شود.

هرس همان طور که گفته شد همیشه باید روی جوانه های بیرونی انجام شود مگر اینکه فرم جامی زیاد گسترده شده باشد. برای نتیجه بهتر باید طول رشد سال اول شاخه حداقل به یک متر رسیده باشد.

هرس سال چهارم

یک و شاید دو ردیف از شاخه های فرعی ، روی شاخه های اصلی انتخاب می شود و بقیه شاخه های غیر میوه دهنده داخلی درخت، در این سال حذف می شود.

هرس سال پنجم

در سال پنجم که آغاز سال باردهی درخت است اگر درخت قوی باشد هرس فقط منحصر به حذف نرکهای غیر مفید خواهد بود.

هرس جامی – محوری

در شکل جامی – محوری درخت گردو دارای سه شاخه اصلی بر روی تنه درخت است. در این نوع هرس حذف تدریجی محور مرکزی ( تنه اصلی درخت ) و رشد شاخه های اصلی باعث ایجاد شکل جام در درخت می شود.

هرس محوری

در هرس محوری درخت بر روی یک محور ( تنه ) مرکزی و عمودی قرار دارد و شاخه های بار دهنده از این محور منشا می گیرند. در هرس محوری باید درخت به فرمی تربیت شود که در انتها به شکل هرم درآید.

هرس به شکل محور غیرآزاد

در هرس به شکل محور غیر آزاد درخت گردو به شکل هرم با ۵ تا ۷ بازوی اصلی و پراکنده به دور محور مرکزی است.

هرس سال اول

بعد از کاشت درخت گردو باید درخت در ارتفاع ۱۰ تا ۳۰ سانتیمتری سطح زمین، بالای جوانه بیرونی قطع شود. در طول فصل شاخه قوی برای محور اصلی و یک شاخه ثانوی به عنوان جانشین محور اصلی انتخاب و هرس سبز می شود. همچنین سایر شاخه هایی که روی ساقه روییده اند حذف می شوند. اگر محور اصلی راست نباشد از قیم استفاده می شود.

هرس سال دوم

هر سال دوم شامل هرس زمستانه و هرس تابستانه است.

هرس زمستانه

در هرس زمستانه رشد ساقه اصلی باید به حداقل ۱/۵ متر برسد. اگر طول محور مرکزی به این ارتفاع نرسیده باشد مجددا از ۳۰ سانتیمتری سطح خاک قطع می شود و تمام جوانه های گردن به استثنای ۲ تا ۳ جوانه زیر مقطع ، حذف و یکی از آنها برای شکل دهی مجدد محور مرکزی حفظ می شود و مورد استفاده قرار می گیرد.

هرس تابستانه

در هرس تابستانه سال دوم باید نوک شاخه های ضعیف و نابجا و شاخه های قوی که زاویه آنها تنگ است قطع شود تا رشد محور مرکزی تقویت شود. در این سال اگر روی شاخه محور اصلی، یا روی شاخه های جانبی آن در اردیبهشت ماه میوه ای دیده شود بی درنگ باید چیده شود.

هرس سال سوم

این هرس نیز شامل هرس زمستانه و تابستانه است.

هرس زمستانه

اولین بازوی درخت روی تنه در ارتفاع ۱/۵ متری از سطح زمین طوری انتخاب می شود که تا حد امکان مانع عملیات زراعی نشود. این بازو باید با زاویه ۴۵ تا ۹۰ درجه نسبت به تنه درخت باشد. در این سال تنه درخت نیز از ۳۰ سانتی متر بالای بازوی انتخاب شده دوباره باید قطع شود.

هرس تابستانه

هرس تابستانه (هرس سبز ) مانند هر سال دوم انجام می شود.

هرس سال چهارم و بعد از آن

در هرس سال چهارم و سالهای بعد از آن بازوی فرعی به صورت عمود بر تنه درخت انتخاب می شود به طوری که فاصله هر یک از آنها روی تنه درخت ۳۰ سانتی متر باشد. هرگز نباید دو بازی مقابل هم روی تنه درخت قرار بگیرند.

شاخه های میوه دهنده کوچکتر به طور موقت بین بازوهای درخت نگهداری می شوند تا پس از رشد کامل درخت به تدریج حذف شوند. هنگامی که ۴ تا ۶ بازوی فرعی روی درخت رشد کرد هرس زمستانه و تابستانه باید قطع شود. در این زمان رشد طولی محور غیر آزاد نیز به دلیل بارآوری درخت متوقف و درخت زیر فشار بار میوه خم می شود.

هرس به شکل محور آزاد

در پایان شکل دهی گردو با سیستم محور مرکزی (حدود ۶ سالگی)، درخت گردو به شکل درخت کاجی در می آید که شاخه های اضافی آن حذف شده و تعداد آنها به ۸ تا ۱۰ شاخه کاهش می یابد.

هرس سال اول

در هرس سال اول بعد از کاشت درخت گردو باید درخت از ارتفاع ۱۰ تا ۳۰ سانتیمتر از سطح خاک و از بالای جوانه بیرونی هرس شود و مراقبتهای فصلی آن در طول فصل، مانند شکل هرس غیر آزاد است.

هرس سال دوم

هرس سال دوم شامل هرس زمستانه و هرس تابستانه است.

هرس زمستانه

هرس زمستانه محور آزاد در سال دوم مانند هرس غیر آزاد پیچیده نیست و کم زحمت است، زیرا محور مرکزی بدون هیچ دخالتی آزاد و رها می شود تا به رشد خود ادامه دهد، حتی اگر چوب آن به حد بلوغ نرسیده باشد.

هرس تابستانه

قبل از هر چیز باید میوه هایی که احتمالا روی نوک محور مرکزی روییده اند در اردیبهشت ماه چیده شوند و نوک شاخه هایی که در ۲۰ تا ۳۰ سانتی متری قسمت پایینی محور به طول ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر رسیده اند هرس سبز شوند. در ضمن به منظور تسریع جریان شیره گیاهی به قسمتهای بالایی محور اصلی شاخه های پایینی نباید خیلی زود هرس سبز شوند، زیرا نرکها و شاخه ها بیشتر در قسمت پایینی ساقه متمرکز می شوند.

هرس سبز پیش از وقت شاخه ها نیز قطعا سبب رشد طولی محور مرکزی و مانع رشد عرضی و قطری آن می شود و در نتیجه شاخه های قطور جانبی را سرکوب خواهد کرد. شاخه های جانبی دارای زاویه های تنگ و بسته نیز هرس سبز می شوند

هرس سال سوم

هرس سال سوم شامل هرس زمستانه و هرس تابستانه است

هرس زمستانه

محور مرکزی دست نخورده می ماند و شاخه های جانبی که تا ۷۰ سانتیمتری سطح زمین قرار دارند و حتی شاخه هایی که در یک سوم از قسمت بالایی محور قرار گرفته اند، و همچنین شاخه های بسیار قوی با زاویه تنگ، همه حذف می شوند، بقیه شاخه ها هرس نمی شوند.

هرس تابستانه

هرس سبز و تابستانه در سال سوم انجام نمی شود، ولی میوه های روی نوک محور مرکزی، مثل سال دوم، حتما چیده می شوند و شاخه های بد جا که رقیب رشد محور اصلی اند از بین برده می شوند.

هرس داشت

منظور از این هرس ، حذف کامل شاخه های اضافی و نرکها یا آن قسمت از شاخه است که مانع تابش نور خورشید به داخل تاج درخت می شوند. این هرس را می توان هر سال به صورت خفیف یا هر سه سال یکبار با شدت انجام داد. هرس داشت برای درختهای مسن تر از ۳۰ سال الزامی است.

هرس داشت معمولا به منظور نوسازی استخوان بندی درخت ، حذف شاخه های پیر و کهنه ، اضافی و درهم درخت انجام می شود.

فصل هرس هرس زمستانه در مناطق معتدل معمولا از آذر ماه تا اوایل دی ماه و در مناطق سرد از اسفند تا فروردین ماه هر سال یعنی تا موقعی که درخت در خواب باشد و شیره گیاهی بر اثر زخم هرس اشک ریز نشود انجام می شود.

کود ریزی و تقویت خاک

کود پایه

بعد از کاشت گردو دسترسی به ریشه درخت دشوار است بنابراین قبل از کاشت درخت گردو، باید بنیه خاک را از لحاظ عناصر کم تحرک معدنی مانند فسفر و پتاسیم و منیزیم یا آهک ( در زمینهای اسیدی ) کاملا تقویت کرد.

انوع کود و میزان نیاز به آن از راه تجزیه فیزیکی و شیمیایی طبقات مختلف، خاک، یعنی از ۲۵ تا ۵۰ سانتیمتر در عمق و از ۲۵ تا صفر سانتیمتر تا سطح زمین ، قبلا تعیین و مشخص می شود.

اهمیت تقویت خاک قبل از کاشت به حدی است که این کار به شدت توصیه می شود. کود پایه یا کود اولیه کودی است که برای این منظور برای اولین بار قبل از کاشت درخت گردو به زمین کشت نشده داده می شود. کود پایه می تواند معدنی یا آلى باشد.

کودهای معدنی

کودهای معدنی پایه شامل پتاسیم ، فسفر ، منیزیم و کلسیم است.

پتاسیم

مقدار پتاسیم به میزان رسی بودن خاک بستگی دارد. هر چه رس خاک بیشتر باشد نیاز آن به کود پتاسیم بیشتر است. در خاکهایی که میزان رس آن در حد متوسط باشد از ۲۰۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم در هکتار پتاسیم به صورت پتاسیم سولفات و به ندرت پتاسیم کلرید توصیه می شود.

فسفر

میزان مصرف کودهای فسفر به PH خاک بستگی دارد. در خاک های اسیدی ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار به شکل پنتوکسید فسفر ( P2O5 ) داده می شود. در خاکهای قلیایی ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلو در هکتار سوپر فسفات روی ردیف درختها به خاک اضافه می شود.

منیزیم

در خاکهایی که از این عنصر فقیرند حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم در هکتار و در خاکهای شنی ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار منیزیم داده می شود. در خاک های اسیدی شکل منیزیم اکسید و در خاکهای قلیایی به شکل منیزیم سولفات یا مخلوطی از اکسید و منیزیم سولفات قبل از کاشت به زمین داده می شود.

کلسیم

کلسیم هنگامی توصیه می شود که زمین بسیار اسیدی باشد. در این صورت میزان آهک برحسب نیاز و کمبود آن تعیین و به تدریج افزایش داده می شود تا حدی که مانع جذب سایر عناصر به ویژه عناصر کم مصرف نشود تعیین آهک مورد نیاز نیز بستگی به pH و نوع بافت خاک دارد.

کود آلی

نقش اصلی مواد آلى حفاظت از بافت خاک ، افزایش مقاومت به خشکی ، جلوگیری از افت خاک است. دادن کود حیوانی پیش از کاشت درخت به زمینی که از مواد آلی فقیر است مفید و ضروری است. ترکیب عناصر معدنی در کود حیوانی، بر حسب نوع دام و تغذیه آن متفاوت است.

استفاده از فضولات پرندگان بخصوص در زمینهای آهکی به علت وجود آهک زیاد توصیه نمی شود. میزان کود حیوانی تازه ۴۰ تا ۶۰ تن در هکتار است که به منظور جلوگیری از اتلاف عناصر آلی آن نباید عمیق تر از ۲۵ سانتیمتری زیر خاک ریخته شود.

کود مورد نیاز باغهای جوان

کود مورد نیاز باغهای جوان از زمان کاشت درخت گردو تا باردهی کامل (۱۰ تا ۱۴ سال) به شرح زیر است :

در سالهای اولیه پس از کاشت، چون درخت گردو در حال ریشه بندی و استقرار در زمین است و ریشه های جوان آن در جستجوی مواد غذایی هستند، بهتر است کود حیوانی نیز هر چه بیشتر در همین منطقه و نزدیکتر به درخت پاشیده شود تا در هنگام باز شدن جوانه ها (معمولا حدود نیمه دوم فروردین) ریشه قادر به رفع نیاز غذایی باشد.

نیتروژن

نیتروژن تا ۴ سال پس از کاشت درخت مهمترین عنصر مورد نیاز آن است. نیتروژن دوبار به زمین داده می شود یعنی ۲/۳ آن در اسفند تا فروردین و ۱/۳ آن در نیمه اردیبهشت ماه

در سال اول ۱۰۰ گرم نیتروژن خالص به درخت داده می شود و تا سال چهارم هر سال ۱۰۰ گرم به آن اضافه می شود که بر حسب قدرت و ضعف درختها بین آنها تقسیم می شود. از سال اول تا چهارم نیتروژن نزدیک تنه درخت پاشیده و بلافاصله آب داده می شود.

میزان نیتروژن از سال پنجم به بعد به این صورت است : ۴۰ تا ۶۰ کیلوگرم در هکتار از سال پنجم تا هفتم ، ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار از سال هفتم تا نهم ، از سال دهم به بعد تا ۱۰۰ کیلوگرم در هر هکتار نیتروژن به زمین داده می شود. اگر رشد درخت زیادتر از معمول و باردهی آن کم شود از میزان نیتروژن کاسته می شود.

پتاسیم

تا سال چهارم یک کود پتاسیم مرکب (۳* ۱۵) و از سال پنجم برحسب نوع خاک و میزان بارندگی کود پتاسیم به شکل پتاسیم سولفات یا پتاسیم کلرید به میزان ۶۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار از پاییز تا آخر زمستان به زمین داده می شود.

اسید فسفریک

تا سال چهارم یک کود مرکب (۳ * ۱۵) و از آن پس ۴۰ تا ۸۰ کیلوگرم در هکتار P2O5 به شکل سوپر فسفات در پاییز به خاکهای خنثی یا قلیایی داده می شود. در زمینهای آهکی دارای pH برابر ۷ به بالا کودهای فسفره مثل پتاسیم دیرتر یعنی در اواخر زمستان به زمین داده می شود.

کود دادن به درختان بالغ

کود نیتروژن

یک هکتار درخت گردو که به بار نشسته و بالغ است بدون میوه حدود ۱۵۰ واحد نیتروژن و میوه آن حدود ۲۱ واحد نیتروژن در سال برای هر تن میوه خشک جذب و مصرف می کند. هر قطعه باغ گردو که بیش از ۲/۵ تن محصول بدهد، هر سال به طور دائم به حداقل ۱۰۰ تا ۱۲۰ واحد نیتروژن نیاز خواهد داشت.

کود پتاسیم

یک هکتار باغ گردو بدون احتساب میوه حدود ۱۰۸ کیلوگرم و میوه آن سالانه حدود ۲۴ کیلوگرم پتاسیم برای تولید هر تن میوه خشک مصرف می کند که با توجه به آبشویی پتاسیم در خاکهای سبک و تثبیت آن در خاکهای سنگین، میزان پتاسیم مورد نیاز در یک هکتار جوزستان بالغ به ۱۰۰ تا ۱۴۰ کیلوگرم در هکتار نیز می رسد.

پتاسیم مورد مصرف، مخصوصا در زمینهای سنگین و خاکهای آهکی باید به صورت پتاسیم سولفات به مصرف برسد. در سایر خاکهای زراعی می توان پتاسیم را به صورت پتاسیم سولفات یا پتاسیم کلرید به خاک داد.

کود فسفره

با اینکه نیاز گردو به فسفریک اسید در مقایسه با سایر عناصر کمتر و حدود ۲۷ کیلوگرم در هکتار به علاوه ۶ کیلوگرم در برای هر تن میوه است، به منظور حفظ تعادل بین سایر عناصر و تسریع در جذب آنها باید ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم فسفریک اسید هر سال در هر هکتار باغ بالغ به مصرف برسد.

در زمینهای اسیدی یا دارای pH خنثی، معمولا فسفر به شکل کیلیت یا به شکل سوپر فسفات، و در زمینهای خنثی یا آهکی ترجیحا به شکل سوپر فسفات مصرف می شود.

فسفر تحرک زیادی ندارد و در سطح زمین بیشتر از عمق خاک ثابت می ماند، بنابراین بهتر است در نواری به عرض ۲۰ تا ۵۰ سانتیمتر در سطح زمین و نزدیک به خطوط کاشت درخت ها و در محلی که وسایل نقلیه مکانیکی بیشتر در رفت و آمد هستند پاشیده شود. انجام این تکنیک برای کودهای پتاسیم در خاکهای رسی نیز مفید است.

کود منیزیم

گردو به عنصر منیزیم نیاز چندانی ندارد، با این حال منیزیم به میزان ۳۰ کیلوگرم در هکتار، به علاوه ۱/۷ کیلوگرم برای هر تن میوه، برای رشد عمومی درخت لازم است. منیزیم نیز مانند نیتروژن با بارندگی زود آبشویی می شود.

به طور کلی میزان نیاز یک هکتار درخت گردوی بالغ به عنصر منیزیم در خاکهای معمولی بین ۶۰ تا ۸۰ کیلوگرم در سال است که بر حسب نوع خاک و میزان کمبود این عنصر (از طریق تجزیه برگ) مشخص می شود تعیین خواهد شد.

کود آهکی

آهک فقط در خاکهای اسیدی مصرف می شود

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.